Son iki yılda yıldızı parlayan adam Sonny J

Radikal'de çıkan ilk röportajım! Sadece bana ait olmayan patlangoç başlığı değiştirme ihtiyacı hissettim :)

Son iki yılda parlayan yapan Sonny J, Phonem by Miller kapsamında İstanbul’daydı. 2008 tarihli Disastro albümü çok iyi eleştiriler alan Sonny J, gelecekle ilgili planları sorulduğunda ‘‘Disastro gibi bir albüm değil, Disastro kadar iyi bir albüm yapmak istiyorum’’ diyor.

Fotoğraf benden.

Bir gece öncesinde sabahın ilk ışığına kadar Londra’da DJ’lik yapan Sonny J, geçen cumartesi gecesi Phonem by Miller kapsamında santralistanbul’da yeni açılan Tamirane’de sahne aldı. Performans öncesi konuştuğumuz Sonny J, uykusuzluğunu ve yorgunluğunu sahnedeki enerjisine hiç yansıtmayarak grubuyla beraber temposu yüksek bir performans sergiledi. 32 yaşındaki Sonny J’i sadece iki senedir tanıyoruz, ‘Can’t Stop Moving’ ve ‘Handsfree (If You Hold My Hand)’ hitleri ve son zamanlarda çok konuşulan 2008 çıkışlı Disastro albümüyle. Daha önce de müzikle ilgileniyor olmasına rağmen uzun seneler sevmediği işlerle uğraşırken kendisini bulmuş, sonrasında da demolarıyla EMI’ın kardeş şirketi Stateside Records’un dikkatini çekmeyi başarmış, yani şansı geç açılanlardan.

Sound’unu yarı Gnarls Barkley yarı The Avalanches olarak tanımlıyorlar, ne diyorsun?

Vay be! Eğer bir dergide bir sanatçıyla ilgili böyle bir şey okusaydım kesinlikle çok ilgimi çekerdi. Ben de o dönemde (2001) The Avalanches gibi sample’larla parçalar yapmaya çalışıyordum, ama henüz bir plak şirketiyle anlaşmam yoktu. ‘Since I Left You’ albümünde 3 bin 500 plak sample’ı kullanıldığı söyleniyor, bu inanılmaz, The Avalanches’ın en takdir ettiğim yanı bu. Ama benim o zamanki çalışmalarım şimdiki kadar iyi değildi. Kendimi son dönemde çok geliştirdiğimi söyleyebilirim. Mesela hâlâ nota okumayı bilmiyorum, bu yüzden bir şekilde piyano çalmayı öğrendim kulaktan. Gnarls Barkley için zaten diyecek bir şey yok, Danger Mouse’un sıkı bir hayranıyım.

Disastro albümü nasıl ortaya çıktı?

Albümdeki ikinci parça ‘I’m So Happy’ arkadaşlarım tarafından çok beğenildi, bu benim kendi sesimi kullanmadığım tek parçamdı ve evet mesajı almıştım! (Gülüyor) Albümde de kendi sesimi kullanmamaya karar verdim. Sample’lardan yararlandım ve bir bayan vokalistle anlaştım. İlk başta Joan As Policewoman ile görüştük ama ondan istediğim sesi alamadım. Şimdilerde pek meşhur olmuş. Sonra Myspace’den bir Fransız kız bulduk, adını unuttum (Tekrar gülüyor). Onla çok rahat çalıştık, tek seferde bütün vokalleri kaydettik.

Disastro’ya gelen yorumlardan memnun musun?

Evet evet kesinlikle. NME’yi biliyorsundur, oradaki insanlar son derece depresif ve biraz gıcıklardır, onlar bile albümüme 10 üzerinden 8 vermiş, çok şaşırdığımı belirtmeliyim. Tabii olumsuz dönüşler de almadım değil.

Sen neler dinliyorsun?

Super Furry Animals ve Beck hayranıyım. Beck’in Odelay albümü Disastro’ya çok önemli bir ilham kaynağı oldu. Beck artık kendi bile malesef bu tarz müzik yapmıyor, ama son albümünü (Modern Guilt) beğenmedim değil. Danger Mouse seviyorum, funk ve zaman zaman daha yumuşak-sakin müzikler... Eskilerden Cat Stevens ve Joni Mitchell. Ah ve şu Justice, zaten onları kim sevmiyor ki? Girl Talk da şu sample kullanma işinde oldukça başarılı. Aslında stüdyoda çok zaman geçirdiğim için çok müzik dinlememeyi tercih ediyorum, konsantrasyonum bozulduğumda Radio 4’da Muse gibi sıkıcı şeyler dinleyerek kafamı dağıtıyorum.

Senden gelecekte neler beklemeliyiz?

Yeni bir albüm tabii. Sony ile yeni bir yayım anlaşması imzaladık, daha dün. Johnny Cash için çıkacak bir remix albümü için stüdyoya gireceğim Amerika’da. Snoop Dogg da albümde yer alacakmış (Gülüyor). Bu albümün seneye çıkması planlanıyor. İkinci stüdyo albümüm için de şimdiden çalışmaya başladım. Londra’nın yakınlarındaki Whitstable’daki evimde, Londra’nın kasveti ve kalabalığından izole bir şekilde deniz kenarındaki evimde çalışıyorum. Bu sefer sample kullanmayacağım, çünkü teliflerden dolayı çok pahalıya mal oluyor. Zaten sample’lar kullanarak kendimi tekrar etmek istemiyorum, Disastro gibi bir albüm değil, Disastro kadar iyi bir albüm yapmak istiyorum. Prince’in 80’ler etkisinin çok hissedileceği bir albüm olacak diye düşünüyorum. Biraz elektronik, biraz kaliteli R&B, biraz pop, belki çok az da retro öğelere yer verebilirim. 

Bu da konserden bir kare (teşekkürler Berna!)